Initieel betekende de term “crypto-activa” bitcoin en niets anders. De sector heeft echter een enorme expansie doorgemaakt door het creëren van duizenden alternatieve crypto-activa en tokens in de afgelopen tien jaar. En hoewel al deze activiteiten mogelijk werden gemaakt door het baanbrekende gebruik van blockchaintechnologie door het Bitcoin-netwerk, is de realiteit dat het beoogde nut van bitcoin nogal verschilt van eigenlijk elk ander crypto-gebruiksgeval.
Bitcoin heeft een beoogde use case als een nieuw, wereldwijd, digitaal, gedecentraliseerd, toestemmingsvrij, niet-custodiaal en apolitiek monetair en financieel systeem dat spaarders veel meer beloont en beschermt dan het huidige centrale banksysteem. Maar de rest van de cryptomarkt bestaat vooral uit riskantere, meer speculatieve toepassingen die de tand des tijds wellicht niet doorstaan en vaak opnieuw veel van de problemen introduceren die Bitcoin wilde oplossen, met name wat betreft problemen rond vertrouwen en tegenpartijrisico.
Het onderliggende punt van Bitcoin is een verschuiving van centraal bankieren naar een bitcoin-standaard, waarbij de economie wordt geherstructureerd met meer nadruk op sparen en minder speculatie of regelrecht gokken op de financiële markten. Om het bot te zeggen: het grootste deel van de rest van de cryptomarkt staat in direct contrast met bitcoin. Het werkt meer als een casino dan als een innovatief financieel fenomeen. Deze contrasterende filosofieën illustreren waarom het zinvol is om bitcoin te onderscheiden van de rest van de cryptomarkt.
Wat is het nut van Bitcoin?
Om de verschillen tussen bitcoin en de rest van de cryptomarkt te begrijpen, is het zinvol om eerst te kijken naar de intentie en het doel achter de oprichting van Bitcoin.
Bitcoin-bedenker Satoshi Nakamoto schreef iets meer dan een maand na de lancering van het netwerk:
Het probleem met conventionele valuta is het vertrouwen dat nodig is om het te laten werken. De centrale bank moet worden vertrouwd om de munt niet te debiteren, maar de geschiedenis van fiatvaluta’s staat bol van de schendingen van dat vertrouwen. Banken moeten erop kunnen vertrouwen dat ze ons geld bewaren en elektronisch overmaken, maar ze lenen het uit in golven van kredietbellen met nauwelijks een fractie in reserve. We moeten hen vertrouwen met onze privacy, erop vertrouwen dat identiteitsdieven onze rekeningen niet leeghalen. Hun enorme overheadkosten maken microbetalingen onmogelijk.”
In de kern is bitcoin een alternatief voor de huidige standaard van inflatoire, door de overheid uitgegeven valuta en gecentraliseerde bankinstellingen. Door zijn deflatoire monetaire beleid stelt bitcoin gebruikers in staat hun spaargeld op te slaan in geld dat bedoeld is om op lange termijn te stijgen naarmate de economie groeit.
Onder een inflatoir regime wordt sparen ontmoedigd door de waardevermindering van de munt na verloop van tijd. Omdat ze niet willen dat hun spaargeld na verloop van tijd minder waard wordt, worden gebruikers van inflatievaluta’s in feite overgehaald tot beleggingen die een potentieel rendement bieden, maar ook extra risico met zich meebrengen. Onder een bitcoin-standaard kunnen mensen in theorie bitcoin aanhouden als spaargeld en hoeven ze zich geen zorgen te maken over het beleid van centrale bankiers of de juiste investeringen te doen om inflatie tegen te gaan.
Vóór bitcoin werd deze rol van niet-inflatoir geld vooral gespeeld door goud. Goud heeft echter een aantal nadelen en is niet goed geschikt voor het internettijdperk. Zo vereist het gebruik van goud voor online betalingen de invoering van gecentraliseerde bewaarders om transacties te verwerken, wat leidt tot veel van de eerder genoemde bankgerelateerde problemen waarover Satoshi ongeveer dertien jaar geleden schreef. Bovendien kan bitcoin veilig worden opgeslagen op manieren die goud niet kan, via methoden als adressen met meerdere handtekeningen en brain wallets. Daarom wordt bitcoin al lang “digitaal goud” en “goud 2.0” genoemd.
Natuurlijk heeft bitcoin zijn doel om de gouden standaard voor sparen in het digitale tijdperk te worden nog niet bereikt. Voorlopig wordt het nog steeds algemeen beschouwd als een actief met een hoog risico, zoals blijkt uit de recente prijsstijging op het nieuws van de vertragende inflatie. Naarmate bitcoin echter blijft groeien en bestaan, zou het beter begrepen moeten worden door de markt, minder volatiel, en een betere vorm van sparen.
Gebruik van Blockchains voor gokken en speculatie
Nu we de beoogde use case van bitcoin hebben vastgesteld als een veilige, conservatieve vorm van digitaal sparen, laten we dat eens vergelijken met de rest van de cryptomarkt. In het kort komt de overgrote meerderheid van de cryptomarkt neer op niet veel meer dan gokken op variaties van Ponzi games en Nakamoto schemes. Alles aan bitcoin is gericht op het beperken van risico, terwijl bijna al het andere in crypto gericht is op het vergroten van risico en het aantrekken van meer toetreders tot het casino.
Om een duidelijk beeld te krijgen van de cryptomarkt, laten we eens kijken naar het soort activiteiten dat gebruik maakt van blokruimte op Ethereum, waar veel van deze niet-Bitcoin activiteit tegenwoordig plaatsvindt. Ten tijde van dit schrijven vielen de grootste gasvreters op het Ethereum netwerk in vier categorieën: niet-fungibele tokens (NFT’s), stablecoins, gedecentraliseerde exchanges (DEX’s), en alom bekritiseerde crypto tokens gebouwd rond persoonlijkheidscultussen zoals XEN en HEX. Met name al deze use cases opereren op het gebied van speculatie in plaats van geld of sparen, wat de beoogde use case van bitcoin is.
Bij het speculeren op NFT’s zijn factoren buiten de tokens zelf betrokken, met name in de vorm van een gecentraliseerde uitgever. Zo kan een hypothetische 1-of-1 NFT die gekoppeld is aan een van de albums van Ye (voorheen Kanye West) een extreme devaluatie hebben ondergaan in de nasleep van het beruchte interview van de artiest met radiopresentator Alex Jones, waarin hij Adolf Hitler prees.
Er is ook niets dat een emittent ervan weerhoudt de waarde van een bepaalde NFT te verdunnen door meer tokens te creëren en te verkopen (vergelijkbaar met de inflatie van een munt). Bovendien is het mogelijk dat het NFT-fenomeen zelf niet van de grond komt en na verloop van tijd veel minder relevant wordt. Ten slotte, als de iteratie van NFT’s die slaagt geen gebruik maakt van een blockchain, dan zouden de mogelijke vergelijkingen met bitcoin ook vanuit technisch oogpunt vals zijn.
Net als NFT’s hebben ook de populaire stablecoins van vandaag gecentraliseerde emittenten, dus ook zij verschillen enorm van bitcoin doordat ze vertrouwen vereisen in een derde partij (zeer vergelijkbaar met de traditionele bankstructuur waarover Satoshi schreef). Hoewel de activa zelf minder speculatief zijn door hun streven naar prijsstabiliteit, spelen ze de rol van fiches in het cryptocasino.
Dat gezegd hebbende, hebben stablecoins ook een rol gespeeld om mensen die te maken hebben met onrustige lokale valuta’s toegang te geven tot Amerikaanse dollars. Het is echter onduidelijk hoe lang dit kan duren, aangezien strengere regelgeving voor stablecoins de markt drastisch zou kunnen veranderen. Hoewel er al vele jaren wordt gewerkt aan gedecentraliseerde alternatieven, is er nog geen perfecte oplossing gevonden.
DEX’en worden momenteel vooral gebruikt voor handel met de eerder genoemde stablecoins. Als de stablecoins buiten beschouwing worden gelaten, zijn de DEX’en meestal slechts casino’s voor Ponzi-spelletjes, waarvan sommige niet op traditionele, gecentraliseerde beurzen (CEX’en) genoteerd kunnen worden.
Bovendien heeft Chainalysis onlangs onthuld dat een groot deel van de DEX-activiteit vaak bestaat uit bots die de maximale winbare waarde (MEV) als frontrunning gebruiken. Bovendien is het onduidelijk hoeveel van het handelsvolume gewoon arbitrage met andere beurzen is. Deze DEX’en en andere gedecentraliseerde financiële (DeFI) toepassingen hebben ook vaak hun eigen tokens, die kunnen worden gebruikt om te speculeren op het potentiële succes van de DeFi-toepassing. Hoewel, moet worden opgemerkt dat het verband tussen de eigen token en het succes van de app soms onduidelijk is.
Bron: Kyle Torpey
Cryptomunten zoals HEX en XEN zijn pure Nakamoto-schema’s en zijn in de loop der jaren in vele iteraties geweest. Dit is het crypto Ponzi spel in zijn puurste vorm.
Bij nadere beschouwing van deze vier use cases is het dus duidelijk dat ze niet alleen verschillen van bitcoin, maar in veel gevallen ook aan het volledig tegenovergestelde uiteinde van het risicobereidheidsspectrum opereren. Of een duurzame killer use case kan worden gebouwd bovenop Ethereum of een van de andere vergelijkbare blockchainplatforms blijft onduidelijk. Toch maakt dat in de nabije toekomst misschien niet uit. Crypto kan nog enige tijd blijven bestaan als een nieuwe laan voor online gokken en get-rich-quick schemes, aangezien veel mensen in dat soort dingen geïnteresseerd zijn. Hoe dan ook, het is zinvol om bitcoin als spaartechnologie te onderscheiden van de rest van de markt.
Degenen die geïnteresseerd zijn in de ontwikkeling van een nieuw monetair paradigma en een op sparen gebaseerde economie kunnen bij bitcoin blijven, en degenen die willen gokken kunnen zich uitleven in de rest van de cryptomarkt. Natuurlijk zullen velen ook voor beide opties kiezen (en hun cryptowinsten opslaan in bitcoin).
De native crypto-activa van Ethereum (ETH) en andere soortgelijke blockchains (bv. BNB, TRX, ADA, en SOL) hebben er baat bij gehad om te fungeren als de basis blockchain-lagen voor gokken, Ponzi games, en algemene speculatie rond blockchain-experimenten.
En houders van dit soort basislaag-crypto-activa zullen profiteren zolang de stoelendans op toepassingsniveau doorgaat. Dus, zouden deze basislaag activa meer vergelijkbaar zijn met bitcoin? Of hoe zit het met de meer direct concurrerende alternatieve cryptocurrencies zoals Dogecoin en Monero? We zullen dat en meer behandelen in deel twee.
