Om de risico’s die gepaard gaan met de schaalbaarheid en centralisatie van de Ethereum blockchain te voorkomen, heeft Vitalik Buterin onlangs 3 nieuwe consensusbenaderingen voorgesteld. Deze voorstellen zijn erop gericht om het huidige Proof of Stake mechanisme van Ethereum opnieuw vorm te geven, om effectief te kunnen reageren op een potentiële toename van het aantal validators.
Vitalik Buterin stelt 3 nieuwe consensusbenaderingen voor Ethereum voor
In een recente post op ethresear.ch stelt Ethereum-oprichter Vitalik Buterin wijzigingen voor aan het Proof of Stake (PoS)-consensusmechanisme van het netwerk.
In zijn voorstel presenteert Vitalik 3 benaderingen om te voorkomen dat het PoS-consensusmechanisme van Ethereum overbelast raakt in het geval van een significante toename van nieuwe validators. Deze 3 methoden zouden gericht zijn op het verminderen van de netwerkbelasting en het vereenvoudigen van handtekeningverificatie.
Een PoS vereenvoudigingsvoorstel: maak een ontwerp dat slechts 8192 handtekeningen per slot vereist (zelfs met SSF), waardoor de consensusimplementatie aanzienlijk eenvoudiger en lichter wordt.https://t.co/Z8mK7vZx7g
– vitalik.eth (@VitalikButerin) December 27, 2023
Vitalik’s initiatief heeft als doel om de integratie van een groter aantal validators op het netwerk te vergemakkelijken om het meer gedecentraliseerd te maken, door de beperkingen opgelegd door de Ethereum consensus te verlichten. Momenteel moet elke validator 32 ETH (ongeveer $76.800) betalen om bij te dragen aan de veiligheid van het netwerk, een groot bedrag dat heeft geleid tot veel kritiek op Ethereum, dat wordt gezien als een gecentraliseerd en selectief netwerk in vergelijking met andere blockchains.
Samengevat stelt Vitalik voor om het aantal vereiste handtekeningen te beperken tot 8.192 per slot door 1 van de volgende 3 benaderingen te kiezen:
- De 2e benadering zou de vorige benadering combineren met de staking-benadering die momenteel in gebruik is. Het zou bestaan uit 2 lagen van stakers: een “zware” laag met een minimum inleg van 4.096 ETH, toegankelijk via staking pools, en een “lichte” laag zonder minimum inleg, waarin minstens 50% van de stakers zouden deelnemen aan de validatie van nieuwe blokken;
- De 3e benadering zou de minimumstorting niet verhogen, maar een groep van 4.096 actieve validators selecteren, instelbaar om in gebreke blijvende of kwaadwillende validators te straffen.
De nadelen van elke benadering
Hoewel elk van de 3 benaderingen in theorie effectief lijkt om blokvalidatie efficiënter en ETH-staking toegankelijker te maken, hebben ze toch verschillende nadelen die de centralisatie van het netwerk kunnen vergroten.
De 1e benadering, verre van ideaal, zou een centralisatiefenomeen kunnen veralgemenen dat al werd waargenomen bij Liquid Ether staking, waar meer dan 9 miljoen ETH zijn gestaked op het Lido platform (LDO), wat meer dan 75% van de Liquid Ether staked vertegenwoordigt. De centralisatie van alle ingezette ETH zou de veiligheid van het netwerk in gevaar kunnen brengen.
De 2e benadering zou validators opdelen in 2 verschillende categorieën, waardoor er een onevenwicht ontstaat in de macht tussen de stakers. Aan de ene kant de “zware” stakers, aan de andere kant de “lichte” stakers met minder dan 4.096 ETH. Deze aanpak bevordert een machtsconcentratie tussen de rijkste entiteiten.
De 3de benadering lijkt eerlijker, in die zin dat individuele stakers behouden kunnen blijven, de minimum ETH-vereiste verlaagd kan worden en het aantal validators verhoogd kan worden. De implementatie van een dergelijk mechanisme zou de consensus echter complexer kunnen maken, waardoor deze kwetsbaarder wordt.
