Een steeds vaker gehoorde kritiek op crypto is het idee dat Bitcoin-mijnbouw de klimaatverandering versnelt. Deze bewering is onjuist.
Als al uw informatie over Bitcoin alleen afkomstig was van de mainstream media, zou het u vergeven zijn als u dacht dat het (samen met alles wat crypto is) rechtstreeks uit de krochten van de hel is voortgekomen. Volgens de media is Bitcoin een Ponzi scheme, dat de criminele onderwereld voedt, monetaire instabiliteit creëert – en tegelijkertijd in totaal geen sociale waarde creëert.
De belangrijkste van de talloze krankzinnige beschuldigingen aan het adres van Bitcoin is het idee dat het energieverbruik door de rekenkracht van het netwerk de klimaatverandering versnelt en de planeet vernietigt.
In een open brief van een coalitie van meer dan 70 milieuorganisaties, denktanks en bedrijfsorganisaties aan het Amerikaanse Congres, dringen de opstellers er bij Amerikaanse beleidsmakers op aan om “stappen te ondernemen om de aanzienlijke bijdrage van delen van de cryptocurrency markten aan de klimaatverandering te beperken” en “de gevolgen van Proof of Work mining op het klimaat te overwegen”.
In de brief wordt een gerenommeerd onderzoek van de Universiteit van Cambridge aangehaald waarin het energieverbruik van Bitcoin-mijnbouw wordt geschat op gemiddeld ten minste 129 terawattuur elektriciteit per jaar, alarmerend meer dan wat hele landen als Argentinië of Noorwegen nodig hebben.
Comparing Bitcoin’s energy usage
Dit lijkt op het eerste gezicht een schandalig gebruik van energie, maar alleen omdat de statistiek een schrijnend gebrek aan context heeft.
Als we bijvoorbeeld het energieverbruik van Bitcoin vergelijken met andere dominante munteenheden zoals fiat en goud, wordt de nieuwskop veel minder sensationeel. Volgens een voorzichtige schatting in een rapport van Galaxy Digital uit 2021 verbruikt de goudindustrie gemiddeld 240 terawattuur per jaar, terwijl het wereldwijde financiële banksysteem naar schatting iets minder verbruikt, namelijk 238,92, waarmee het 86% energie-intensiever is dan Bitcoin.
Bitcoin energiegebruik vergelijking (Galaxy Digital)
Er is nog meer goed nieuws. Bitcoin is niet alleen minder energie-intensief, maar een groot deel van het netwerk wordt ook gevoed door schone energiebronnen en hernieuwbare technologieën zoals waterkracht, zon en wind. Uit een onderzoek van 2021 van de Bitcoin Mining Council blijkt dat Bitcoin-mijnbouw een relatief kleinere koolstofvoetafdruk achterlaat, met het hoogste aandeel duurzame energiemix op 56%, vóór landen met de hoogste duurzame energiecapaciteit ter wereld zoals China, de VS, Brazilië of Duitsland.
Bitcoin mining energy mix (Bitcoin Mining Council)
Bitcoin gaat energieverspilling tegen
Milieuactivisten die zich zorgen maken over de impact van crypto’s op het milieu, kunnen ook moed putten uit het feit dat Bitcoin-mijnbouw de concurrentiepositie van energiemarkten kan helpen verbeteren.
Een toenemend aantal Bitcoin-mijnwerkers heeft zich aangetrokken tot energiebronnen met een overschot aan energie die anders verloren zou gaan. Dit komt voort uit een veelvoorkomend probleem bij de verdeling van het aanbod op energiemarkten, waar energie onbenut blijft door de onbetaalbaar hoge kosten die het met zich meebrengt om deze elders te transporteren of op te slaan voor later gebruik.
Het affakkelen van gas is zo’n bekend voorbeeld, waarbij de overtollige gassen van de oliewinning gewoon worden “afgefakkeld” in de atmosfeer. De Wereldbank schat dat jaarlijks ongeveer 142 miljard kubieke meter wordt afgefakkeld – genoeg om heel Afrika bezuiden de Sahara van stroom te voorzien. Ook zonne- en windenergietechnologieën gooien regelmatig overtollige energie weg (een fenomeen dat bekend staat als hernieuwbare energiebeperking), vanwege de onpraktische kosten die gemoeid zijn met de opslag ervan in batterijen.
Het is hier dat Bitcoin-mijnwerkers hun voordeel doen. Omdat het delven van Bitcoin in wezen een digitaal goed produceert (het valideren van de netwerkconsensus), is het een relatief mobiele operatie, in tegenstelling tot de energieproductie voor het dagelijkse energieverbruik van de meeste mensen, die dichtbij het verbruikspunt moet worden geproduceerd. De operatie is flexibel en kan snel worden stopgezet en weer opgestart als reactie op het energieaanbod, waardoor een consistente vraag naar energie ontstaat. Dit heeft ertoe geleid dat ondernemende mijnwerkers zich verplaatsen naar plaatsen waar gas wordt afgefakkeld of naar netwerken voor hernieuwbare energie met een overschot aan energie, en deze verspillingen exploiteren voor eigen gebruik.
In een paper uit 2021 van het Bitcoin Clean Energy Initiative wordt gesteld dat Bitcoin-mijnbouw een sterke aanvulling vormt op de markten voor hernieuwbare energie door te fungeren als een “energiekoper in laatste instantie”, waardoor zonne- en windenergieprojecten economisch duurzamer worden, en “het net voorziet van direct beschikbare overtollige energie voor steeds vaker voorkomende black swan-gebeurtenissen, zoals extreem warme of koude dagen waarop de vraag piekt.
Bitcoin mining and renewable tech(BCEI)
Bitcoin CO2 uitstoot is lager
Als we veel van deze bevindingen mogen geloven, zouden we een duidelijke trend zien in de richting van lagere CO2-uitstoot door Bitcoin-delving. Gegevens over energieverbruik vertellen ons immers niets over de zuiverheid van de bron. En dat is wel het geval. In hetzelfde rapport van Galaxy Digital wordt vastgesteld dat Bitcoin-mijnbouw veel minder CO2 uitstoot, namelijk 22 miljoen ton, vergeleken met 58 miljoen ton door goudmijnbouw en een astronomische 396,7 miljoen ton door het wereldwijde banksysteem.
Merk ook op dat deze schatting alleen rekening houdt met het oppervlaktegebruik voor de werking van het banksysteem, waardoor de triljoenen dollars aan verspilling buiten beschouwing blijven wanneer het falende monetaire beleid van centrale banken de economie ontregelt en mensen dwingt energieverspillende activiteiten te ontplooien om zich aan te passen, zoals het verschuiven van kapitaal naar andere financiële activa.
Tot slot, als al het bovenstaande de anti-crypto milieuactivisten niet tot andere gedachten kan brengen, kunnen ze misschien op zijn minst hun regelgevende ambities uitstellen tot na de op handen zijnde verschuiving van proof-of-work mining naar proof-of-stake consensusmechanismen die, tot hun vreugde, naar verluidt het energieverbruik van blockchain met 99,5% zullen verminderen.
