In een studie over DAO’s, toont Chainalysis aan dat van de top 10, de stemmacht geconcentreerd is op minder dan 1% van de actoren. Deze vaststelling doet ons twijfelen aan de reële decentralisatie van deze
Chainalysis publiceert een enquête over DAO’s
Chainalysis, de blockchain-analysespecialist, heeft een onderzoek onthuld over gedecentraliseerde autonome organisaties (DAO’s). Een deel van deze studie is gericht op hun gebrek aan decentralisatie.
Deze organisaties zijn immers zo opgebouwd dat het stemrecht wordt verdeeld in verhouding tot het aantal governance tokens dat men bezit. Als er een hoge concentratie van deze penningen is bij een kleine populatie van actoren, kan dit leiden tot verdere centralisatie.
Van de tien belangrijkste DAO’s in het ecosysteem, merkt Chainalysis op dat ze allemaal het stemrecht concentreren op minder dan 1% van de bestuurstoken verwerkers.
Figuur 1: Aandeel van gebruikers met 90% van de bestuurstokens
Zoals te zien is in de bovenstaande grafiek, gaat deze centralisatie zo ver dat 7 van deze 10 DAO’s waar 90% van hun governance tokens worden verdeeld onder minder dan 0,3% van de investeerders. Dit betekent dat slechts een paar mensen de richting van het project kunnen beïnvloeden.
Deze beperking werd ook geconstateerd bij een recente reeks stemmingen over het Solend-protocol (SLND). Toen het protocol een grote positie dreigde in te nemen, dicht bij liquidatie, werden drie stemmingen gehouden om te trachten een oplossing te vinden. Van deze drie stemmingen kon slechts één adres de doorslag geven, maar de projectontwikkelaars namen niet deel aan de stemmingen:
Figuur 2: Verdeling van het stemvermogen over een voorstel voor Solend-bestuur
In het voorbeeld van de bestuursstemming hierboven, die in totaal 1.504.822 stemmen opleverde, is het adres “6HF […] f6g4” alleen al goed voor meer dan 1 miljoen van deze stemmen. Hoewel de “ja”-kant ook zonder deze acteur zou hebben gewonnen, had deze acteur alleen al de “nee”-kant kunnen winnen.
Bovendien blijkt dat de gemeenschap niet altijd gebruik maakt van haar stemrecht, waardoor het veld wordt opengelaten voor meer betrokken actoren. Deze onthouding was vooral duidelijk bij deze stemming:
Figuur 3: Resultaat van een bestuursstemming, inclusief onthouding
Uit de analyse van de resultaten blijkt dat minder dan 2% van de SLND-eigenaren heeft gestemd. In combinatie met het feit dat slechts één adres de balans deed doorslaan, kan dit niet representatief zijn voor de algemene tendens.
De verdeling van governance tokens
Deze bevinding toont in feite de grenzen aan van decentralisatie in gedecentraliseerde financiering (DeFi). Als het grondbeginsel van DAO’s echte democratie mogelijk maakt, ziet de realiteit er inderdaad anders uit.
Om een protocol echt gedecentraliseerd te laten zijn, moet er een eerlijke verdeling van bestuurstokens zijn. Deze worden echter eerst toegewezen aan het stichtende team en de eerste investeerders, terwijl de gemeenschap de resterende tokens deelt. Om deze verdeling te illustreren, kunnen we bijvoorbeeld kijken naar Uniswap (UNI) tokenomics:
Figuur 4: Uniswap-protocol tokenomics
Hoewel deze tokenomics relatief gelijk verdeeld zijn, is het nuttig om de verschillende machtsverhoudingen te zien. Links zien we de initiële verdeling van UNI-munten, terwijl de grafiek rechts is geprojecteerd met een inflatie van 10 jaar.
Zo deelt de gemeenschap 60 tot 67% van de in omloop zijnde UNI’s, terwijl deze waarde voor het team varieert tussen 21,51 en 17,65%. De rest gaat naar de vroege investeerders en adviseurs.
Voor elke DAO, moet tokenomics worden bestudeerd om de verdeling van de stemmacht te begrijpen.
De grenzen van deze verdeling
Hoe eerlijk tokenomics ook is, het is belangrijk te begrijpen dat niets het oprichtende team van een protocol ervan weerhoudt extra tokens te kopen van de gemeenschap. Dit vergroot hun stemmacht. Als we daarnaast ook nog rekening houden met de onthoudingen, realiseren we ons dat de beslissingsbevoegdheid gecentraliseerd blijft.
Dit is op zichzelf echter niet noodzakelijk slecht. Het is nuttig voor een protocol om een zekere mate van centralisatie te hebben, althans in de beginfase, om een koers te kunnen aanhouden.
Bovendien kan het team zo flexibel zijn. Laten we zeggen dat er een kritieke fout is gevonden, maar dat voor de oplossing ervan een bestuursstemming nodig is. Tegen de tijd dat de stemming over het bestuur is afgerond, kan een hacker al schade aanrichten.
Maar naarmate ons ecosysteem meer en meer open wordt voor instellingen, hebben zij de financiële middelen om grote hoeveelheden tokens te verwerven. Dit kan ertoe leiden dat zij stemmen in hun eigen belang, dat misschien niet op één lijn ligt met dat van de gebruikers.
Zoals Chainalysis aangeeft, zullen DAO’s de juiste balans moeten vinden tussen centralisatie en decentralisatie. Deze entiteiten zijn nog jong en moeten experimenteren om het meest doeltreffende model te vinden. Naarmate het ecosysteem zich ontwikkelt, zullen deze organisaties ongetwijfeld evolueren.
