Home » The Bizarre Rise of the ‘Bitcoin Citadel’

The Bizarre Rise of the ‘Bitcoin Citadel’

by Patricia

Ben Munster gaat op zoek naar de Bitcoin Citadel, waar de ‘eeuwige onderwerping van de mensheid aan een minuscule elite’ de utopie is voor Bitcoin maxi’s.


In 2013 kwam een Redditor met de naam Luka Magnotta, hopelijk niet de veroordeelde Canadese moordenaarr, met een onheilspellende fantasie over een toekomst waarin Bitcoiners heersen.

Zich voordoend als een tijdreiziger uit het jaar 2025, beschreef Magnotta dat jaar als een wild ongelijke dystopie verdeeld tussen Bitcoin-investeerders en alle anderen. In zijn verbeelding zou Bitcoin, die in 2013 al tekenen van een buitengewone opwaartse trend vertoonde, zo waardevol worden dat alleen de mensen en naties die hun rijkdom erin oppotten zouden overleven. Regeringen, die geen belasting kunnen heffen op Bitcoin-aandelen, zouden instorten. Autoritaire regimes als Noord-Korea en Saoedi-Arabië, die wel Bitcoins konden vergaren, zouden opklimmen.

Magnotta’s post was razend populair, met Bitcoin-liefhebbers die zich vastklampten aan één aspect in het bijzonder: De Bitcoin Citadel.

Magnotta schreef dat Bitcoin in de toekomst zo kostbaar zou worden dat rijke bezitters, in principe iedereen die in 2013 meer dan 0,1 BTC bezat en het niet allemaal op crack had geblazen, zichzelf zouden isoleren in verafgelegen forten en stadstaten. Ze zouden tot de tanden bewapend zijn, grenzeloos paranoïde, gestalkt door terroristen (Magnotta vertelt dat de Winklevii tragisch genoeg tot de meest prominente Bitcoiners behoren die om hun bezit zijn vermoord). Maar ze zouden ook glorieus zelfvoorzienend zijn; ingeënt tegen grootschalige maatschappelijke ineenstorting; blij, libertarisch, tevreden.

Grijpen naar het verkeerde idee

Het is duidelijk dat de visie van Magnotta bedoeld was als een dystopische visie. Hij beschreef het als de “eeuwige onderwerping van de mensheid aan een kleine elite” en smeekte de lezers om “dit godvergeten project in zijn kinderschoenen te vernietigen”.

Maar een paar Bitcoiners leken het verkeerde idee te hebben gekregen.

Zij hielden van het visioen van de Bitcoin Citadel, die sindsdien een razend populaire en veelgebruikte meme is geworden in de gemeenschap. Zoek op “Bitcoin Citadel” en je komt al snel veel schijnbaar rechttoe rechtaan gedachten tegen over Citadel energievoorziening (kernenergie lijkt de voorkeur te hebben), Citadel-locatiescouting (Edinburgh castle looks nice, maar misschien ook … the Pyramids? ), en verklaringen dat we nu de Citadel hebben en het is de natie van El Salvador


Naarmate de opkomst van Bitcoin exponentieel vorderde, kregen de contouren van de Citadel-droom een evenredig ongerijmde toon. Ik werd laatst getroffen door een recente post van de plakkerig ongrappige “Bitcoin Meme Hub“, die leek te suggereren dat de dystopische Netflix-serie “Squid Game” iets was om naar te streven: “Hyperbitcoinization zal glorieus en vermakelijk zijn. Denk maar aan al [sic] de nocoiners die zullen strijden om een paar miljoen Sats om te overleven SatsGame

Ziek, bro!

Er zijn zelfs duistere geruchten geweest over een onderklasse van “no-coinerslaven” die deze gemarmerde elite dienen. De pure bitterheid van de Bitcoiners tegenover de zachtaardige systeembeheerders die gemene blogs over hen schrijven…

Dus de vraag is: Hoe serieus is dit Citadel-gezwets eigenlijk?

Taking things too literally

Veel Bitcoin-aanhangers benadrukken begrijpelijkerwijs al snel dat de hele zaak figuurlijk is. Hoewel het Citadel-idee meer is dan alleen een meme, vertelde Nic Carter, een uitgesproken Bitcoin-megabull, me dat het vooral een “eufemisme voor afscheiding/balkanisering” is. Bitcoiners hebben over het algemeen niet veel vertrouwen in het vermogen van de overheid om geld te beheren en middelen toe te wijzen, dus de natuurlijke wens is om te lokaliseren en meer controle te krijgen over de toewijzing.”

Maar “het is niet bedoeld om letterlijk te worden genomen,” herhaalde hij. “Het is eigenlijk een metafoor voor het soevereine individu.” De Citadel “is een visualisatie van het soort wereld dat ze echt willen bouwen, een wereld vol Singapores, eigenlijk.”

Bitcoin-industrielobbyist Neeraj K. Agrawal was iets openhartiger. “Het is een manier om de beloofde rijkdom te visualiseren en in een context te plaatsen,” vertelde hij me.

Zou hij, als hij kon, er zelf in wonen?

“Een gigantisch superschurkenhuis? Daar verlang ik naar,” zei hij.

“Hoeveel niet-supervillainslaven zou je bezitten?” vroeg ik voorzichtig, denkend aan de werkgelegenheidsmogelijkheden….

Maar Neeraj haalde zijn schouders op. “Zoals ik het zie,” zei hij, “zou je er zijn, maar de regeling zou vrijwillig zijn.” Dat wil zeggen, als ik wilde eten, zou ik vrijwillig “werken”.

Sinds mensenheugenis hebben libertariërs dit soort beschermde microgemeenschappen bedacht, en het past helemaal bij hun tweeledige just-leave-me-the-hell-alone/have-fun-staying-poor politieke overtuigingen. En, nogal onheilspellend, crypto mensen zijn eigenlijk dicht bij het bouwen van deze dingen.


Er was Bitcointopia, bijvoorbeeld, waarbij grote stukken land werden verkocht in ruil voor Bitcoin. Er was de “Satoshi cruiseschip,” wat een soort van gestrande crypto conferentie was, en een disaster

Het zijn niet alleen Bitcoiners altcoin fans zijn er ook bij. Denk aan de “Blockchain City” die naar verluidt in de woestijn van Nevada wordt gebouwd door een advocaat die cryptomiljonair is geworden. En dan is er nog de apotheose: El Salvador, dat kleine Midden-Amerikaanse landje dat door Nayib Bukele en Bitcoiners is veranderd in een laboratorium voor gestoorde monetaire experimenten. En natuurlijk is er Francisco Suarez’ Bitcoin City: Miami.

Welkom op Satoshi Shores!


De vraag blijft nog steeds: Zullen er echte Bitcoin Citadels worden gebouwd?

Speurend op het internet naar aanwijzingen, kwam ik een bedrijf tegen genaamd “Satoshi Shores,” een project dat actief gebruik maakt van de Citadel-branding. Nog steeds in de maak, is het “s werelds [sic] eerste Bitcoin resort waar blockchain en cryptocurrency enthousiastelingen kunnen netwerken in luxe.” Het is “niet zomaar een vrijetijdsresort. Het is de eerste in zijn soort het enige luxe resort gewijd aan de Bitcoin-gebruikers over de hele wereld.” Het beschrijft zichzelf ook als “The Crypto Citadel.”

Benieuwd of ze mensen aannamen (en denkend dat ik ze misschien kan interviewen), stuurde ik een e-mail. Het werd geweigerd.

Misschien zijn ze failliet gegaan. Of misschien zijn ze bang voor de vrije pers. Maar waarschijnlijker is dat ze lekker in hun ivoren toren zitten (nog niet afgebouwd resort) en geen behoefte hebben om met een of andere hack-reporter te praten.

Het is echt de droom van de Bitcoiner: een versterkt fort, zwaar bewapend en overvloedig bevoorraad; buiten het net en niet reagerend op e-mails; volledig verwijderd van de rest van de burgermaatschappij.

Het is goed voor hen, en nog beter voor de rest van ons.

Related Posts

Leave a Comment