De digitale modebeweging werd amper twee jaar geleden opgericht met een relatief eenvoudige premisse: kleding – zowel het alledaagse als het zeldzame – naar het virtuele rijk brengen.
Ondanks de actieve inspanningen van zowel elitemerken als startups van Web3 blijft een levendig ecosysteem van draagbare digitale mode grotendeels onbereikbaar. Interoperabiliteit – de technologie die nodig is om een digitaal goed als een virtuele jurk door meerdere online werelden te laten reizen – kan nog jaren op zich laten wachten. En zelfs als het nu zou werken, blijven de meeste bestaande metaverse-platforms onhandig en slecht bevolkt.
Voor Daniela Loftus, oprichter en CEO van digitaal modeplatform DRAUP, is dat een realiteit waarvan de meeste makers van digitale mode zich niet bewust zijn of die ze niet willen zien.
“Het is dom om, zoals veel grote digitale modeplatforms momenteel doen, te hameren op interoperabiliteit – terwijl het eigenlijk geen grote toegevoegde waarde lijkt -” vertelde Loftus aan TCN.
Achter de schermen. Beeld: DRAUP.” src=”https://www.todayscrypto.news/wp-content/uploads/2023/05/Behind-the-Scenes-Coat-Modeling.jpg” width=”768″ height=”432″ /☻
Loftus gelooft dat de huidige inspanningen van talrijke modeontwerpers en voorstanders van de metaverse om enthousiasme op te wekken voor draagbare virtuele mode misplaatst zijn en losstaan van de huidige marktrealiteit.
“Er is een echokamer van 25 mensen die geven om digitale mode, die denken dat het een massamarkt kan worden,” zei Loftus. “Maar het kan letterlijk niet.”
Daarom hebben DRAUP en haar eerste collectie – een serie van 648 digitale modestukken ontworpen in samenwerking met digitaal kunstenaar Nicolas Sassoon onder de titel “Seen On Screen” – momenteel niets te maken met interoperabiliteit of draagbaarheid.
De stukken zijn allemaal generatief, wat betekent dat ze voortkomen uit digitaal textiel dat door Sassoon is gemaakt en dat vervolgens door een algoritme wordt gevormd tot unieke digitale kledingstukken die tijdens het makingsproces automatisch tevoorschijn worden getoverd. De parameters van dat algoritme zijn door Loftus en haar collega’s ontworpen.
De stukken zijn niet draagbaar. Sassoon noemt ze “optische sculpturen”.
Hoewel Loftus haar start in de digitale mode kreeg als een krachtig pleitbezorger voor virtuele draagbaarheid, heeft de ervaring van de afgelopen twee jaar haar inzicht gevormd in hoe het echte nut van mode – als teken van status, smaak en vaak rijkdom – het best kan worden vertaald naar de digitale ervaring.
“Als je eerlijk bent over NFT-verzamelaars op dit moment, zijn het veel mannen – veel mannen die dingen kopen omdat ze een sociaal signaal afgeven, misschien als kunst, en voor financiële speculatie,” zei Loftus. “Maar de draagmarkt, dat zijn veel vrouwen. Maar die vrouwen zijn niet bereid om te zeggen: ‘Ik ga nu een sociaal signaal afgeven door, in plaats van 3.000 dollar uit te geven aan een Chanel-tas, 3.000 dollar uit te geven aan een digitaal activum.'”
Die openbaring bracht Loftus ertoe opnieuw te bekijken hoe digitale hulpmiddelen beter kunnen worden ingezet om virtuele modeartikelen om te zetten in signalen die even krachtig zijn als echte luxe handtassen en designerschoenen. De toolkit en het ethos van generatieve kunst – die bepaalde segmenten van de Web3-cultuur in vervoering heeft gebracht – kwam als natuurlijk antwoord naar voren.
“Code is de couture,” zei Loftus over generatieve digitale mode. “In plaats van: ‘Hier is hoe je het draagt’, is het ‘Wat is het verhaal achter deze eigenschap? Wat is het verhaal achter deze samenwerking? Hoe zeldzaam is het? Het is een soort verkoop als een kunstwerk.”
Loftus stelt zich voor dat de stukken zullen worden gedeeld, genoten en besproken, net zoals generatieve kunstwerken uit collecties als Art Blocks. Dat is hoe ze gezien zullen worden, en dat is hoe ze een sociale signaalwaarde zullen krijgen – iets wat, volgens Loftus, metaverse platforms nog jaren verwijderd zijn van een zinvol aanbod.
Uiteindelijk, wanneer de technologie de achterstand inhaalt en wearability meer sociaal relevant wordt, is DRAUP van plan haar stukken metaverse-compatibel te maken. Tot die tijd zullen de stukken alleen op het DRAUP-platform leven. Het bedrijf is van plan om in de nabije toekomst elke paar maanden zorgvuldig samengestelde, designer-georiënteerde collecties uit te brengen, zoals die van vandaag.
“Seen on Screen” stukken zullen worden uitgebracht in drie niveaus: “SEAL”-houders – leden van de DRAUP-community die door de leiding van het bedrijf via een sollicitatieprocedure zijn geselecteerd – krijgen preferentiële toegang, net als houders van NFT’s van Nicolas Sassoon. Vervolgens krijgen leden van DRAUP’s Discord “Insider” gemeenschap, samen met leden van de 9dcc, Admit One, Ledger, en SYKY gemeenschappen, toegang. Een publieke toestemmingslijst zal het derde niveau vormen.
