De meerderheid van de Bitcoin-beleggers houdt in deze periode van stagnerende prijsactie verliezen
Na de fall-out van de Terra-implosie en de daaropvolgende deleveraging van de markt, bereikte Bitcoin op 22 juni een dieptepunt van $17.600.
Hoewel de BTC-prijs herstelde tot $25.300 zo’n twee maanden later, kunnen we stellen dat de prijsactie sinds die lokale top stagneerde. Vooral sinds midden september, met BTC tussen $18.100 en $20.500.
On-chain statistieken laten zien dat de meerderheid van de BTC-investeerders onder water staat, waardoor de toch al aarzelende marktdynamiek nog verder onder druk komt te staan.
Bitcoin Entity Adjusted UTXO Realized Price Distribution
De UTXO Realized Price Distribution (URPD) metriek toont de prijzen waarop de huidige set Bitcoin UTXO’s tot stand kwam.
Elke staaf in de grafiek hieronder vertegenwoordigt het aantal bestaande Bitcoins dat het laatst bewoog binnen de respectieve prijs bucket. De gemiddelde aankoopprijs wordt voor elke entiteit gebruikt om het saldo binnen de specifieke emmer te bepalen.
Om een meer representatieve grafiek af te leiden, worden muntbewegingen tussen adressen die door dezelfde entiteit worden gecontroleerd, buiten beschouwing gelaten. Evenzo wordt het ruilaanbod buiten beschouwing gelaten, omdat één gemiddelde prijs voor veel verschillende gebruikers een verkeerd beeld zou geven van de gegevens en tot ongewenste artefacten zou leiden.
Beleggers die Bitcoin kochten op $17.600 of lager vertegenwoordigen slechts 25% van de tokenhouders, met 14% die kocht tussen 17,6k en 22K. Ondertussen stond maar liefst 61% van de tokenhouders onder water op de bodem van de markt.
Bron: Glassnode.com
Onuitgegeven gerealiseerde prijsverdeling
Classificatie van entiteiten als kortetermijn-, langetermijn- of wisselhouders laat zien dat kortetermijnhouders gegroepeerd zijn rond de schalen van $18.500 en $32.000, waarbij $19.000 de meest voorkomende prijsschijf is voor kortetermijnhouders.
Een signaal van vaste overtuiging zou zijn dat meer kortetermijnhouders veranderen in langetermijnhouders, waardoor het prijscapitulatiepotentieel tot op zekere hoogte teniet wordt gedaan tijdens een stagnerende prijsactie.
Bron: Glassnode.com
