Visa heeft een experimentele oplossing op de Ethereum blockchain onthuld waarmee gebruikers benzinekosten kunnen betalen met hun Visa credit- of debitcards.
Het initiatief is gericht op het stroomlijnen van het interactieproces met gedecentraliseerde applicaties (dapps) die gebouwd zijn op de Ethereum blockchain. Volgens het bedrijf helpt de proef “de weg te bereiden voor een toegankelijkere en gebruiksvriendelijkere benadering van digitale transacties”.
De succesvolle test werd uitgevoerd tijdens een interne hackathon op het Ethereum Goerli testnet, een replica van de functionaliteit van het Ethereum mainnet, ontworpen voor testdoeleinden, en volgt op de publicatie van een deep dive rapport over self-custodial crypto wallets eind vorig jaar, waarin Visa het potentieel van automatische betalingen op het Ethereum-netwerk onderzocht.
Traditioneel moeten gebruikers ETH verwerven van exchanges of on-ramp diensten en vervolgens de munten naar hun wallets overmaken om de fluctuerende gaskosten te dekken voor transacties op het Ethereum mainnet of bij transacties in stablecoins zoals USDT of USDC. Dit leidt vaak tot overbesteding of ontoereikende ETH-saldi, waardoor de complexiteit van de gebruikerservaring toeneemt.
Het technische team van Visa heeft een combinatie van geavanceerde technologieën gebruikt om dit experiment mogelijk te maken, waaronder paymaster smart contract agreement, accountabstractie en de ERC-4337 standaard.
Accountabstractie verwijst naar een veelomvattend concept waarbij een traditionele cryptowallet wordt getransformeerd in een “smart contract wallet”. Deze evolutie gaat verder dan de conventionele opzet van een publiek en privésleutelpaar en biedt verbeterde mogelijkheden zoals gasloze transacties, batchtransacties en sociaal herstel.
ERC-4337 is op zijn beurt een Ethereum-standaard die een specifieke aanpak beschrijft voor het implementeren van accountabstractie binnen een cryptocurrency-wallet.
In de implementatie van Visa begint het proces wanneer een gebruiker een transactie wil uitvoeren op de blockchain. Om de transactie te initiëren, genereert de portemonnee een User Operation verzoek, dat details bevat over de beoogde transactie (bekend als “calldata”) en de maximale kosten die voor de transactie worden toegewezen, inclusief parameters die verband houden met de gaskosten.
Specifiek definiëren de parameters in dit verzoek de gaslimiet, die de hoogste rekeninspanning bepaalt die is toegewezen voor de operatie, en de gasvergoeding, die de kosten specificeert voor elke vereiste rekeneenheid.
Echter, in plaats van het Gebruikersoperatie verzoek direct naar de blockchain te sturen, neemt de portemonnee een tussenstap. De portemonnee stuurt de Gebruikersoperatie samen met de Visa-kaartgegevens van de gebruiker naar een betaaldienst (zoals weergegeven in Stap 2 hieronder).
Paymaster Flow. Afbeeldingsbron: Visa Crypto
Deze webservice gebruikt vervolgens de details van de benzinekosten om de juiste kosten in fiatvaluta te berekenen die de gebruiker in rekening moeten worden gebracht. Tegelijkertijd kan de kaartuitgevende instelling, met behulp van de verstrekte kaartgegevens, ervoor kiezen om de kaartbetaling te autoriseren.
De gekozen betalingsacceptatieoplossing voor de webdienst is Visa’s eigen betalingsbeheerplatform Cybersource, dat ontwikkelaars voorziet van essentiële SDK’s (Software Development Kits) en API’s (Application Programming Interfaces) en handelaren in staat stelt naadloos digitale betalingen te accepteren.
Zodra de betaling via Cybersource succesvol is verwerkt, genereert de webservice een digitale handtekening met relevante informatie binnen de gebruikersoperatie. Dit omvat de specifieke gegevens van het gesprek en de gasprijs (zoals aangegeven in stap 3 hierboven). Daarnaast bepaalt de webservice een gespecificeerd tijdsbestek waarbinnen deze digitale handtekening geldig blijft.
Vervolgens ontvangt de portemonnee de digitale handtekening en het aangewezen tijdsvenster van de webservice. Deze gegevens, samen met het on-chain adres van het paymaster-contract, worden dan toegevoegd als de paymaster-parameter aan de Gebruikersoperatie. Zodra alle facetten van de Gebruikersoperatie aanwezig zijn, wordt de portemonnee gemachtigd om deze te ondertekenen en naar de blockchain te verzenden (zoals beschreven in Stap 4, hierboven).
Bij het bereiken van de blockchain, in overeenstemming met het verwerkingskader van de ERC-4337 standaard, ontvangt het paymaster contract de User Operation gegevens. Deze gegevens moeten de digitale handtekening bevatten die is verkregen van de paymaster web service. Als er discrepanties of onnauwkeurigheden worden gedetecteerd in de verstrekte gegevens (zoals een onjuiste handtekening of een ongeldig tijdsvenster), is het paymastercontract zo ontworpen dat het een fout activeert, waardoor het de bijbehorende gaskosten niet hoeft te dekken.
Als de handtekening echter naar behoren is gevalideerd, wat betekent dat de webservice de kaartbetaling heeft ontvangen om de operationele kosten van de Gebruikersoperatie te dekken, blijft het betaalmeestercontract vrij van fouten en gaat het verder met het beheren van de kosten. Bijgevolg kan de Gebruikersoperatie ongehinderd worden uitgevoerd (Stap 5).
Visa vatte het experiment samen door te zeggen dat “de ingewikkeldheid en complexiteit van blockchain-gebaseerde transacties een belangrijk struikelblok zijn geweest voor veel gebruikers, waardoor een uitdagende leercurve is ontstaan en de gebruikers meer wrijving ondervinden.” Het experiment, zo voegden de onderzoekers eraan toe, biedt een “veelbelovende aanpak om deze uitdagingen substantieel aan te pakken.”
