Dostawca rozwiązań płatniczych Visa zaprezentował eksperymentalne rozwiązanie na blockchainie Ethereum, które umożliwia użytkownikom uiszczanie opłat za gaz za pomocą kart kredytowych lub debetowych Visa.
Inicjatywa ma na celu usprawnienie procesu interakcji ze zdecentralizowanymi aplikacjami (dapps) zbudowanymi na blockchainie Ethereum. Według firmy, test „pomaga przygotować grunt pod bardziej dostępne i przyjazne dla użytkownika podejście do transakcji cyfrowych”.
Udany test został przeprowadzony podczas wewnętrznego hackathonu w sieci testowej Ethereum Goerli, repliki funkcjonalności sieci głównej Ethereum zaprojektowanej do celów testowych, i nastąpił po opublikowaniu pod koniec ubiegłego roku szczegółowego raportu na temat samodzielnych portfeli kryptowalutowych, w którym Visa zbadała potencjał automatycznych płatności w sieci Ethereum.
Tradycyjnie użytkownicy muszą nabywać ETH z giełd lub usług on-ramp, a następnie przesyłać monety do swoich portfeli, aby pokryć zmienne opłaty za gaz za transakcje w sieci głównej Ethereum lub podczas transakcji w stablecoinach, takich jak USDT lub USDC. Często prowadzi to do nadmiernych wydatków lub niewystarczających sald ETH, zwiększając złożoność doświadczenia użytkownika.
Zespół techniczny
Visa wykorzystał połączenie najnowocześniejszych technologii, aby ułatwić ten eksperyment, w tym umowę inteligentnego kontraktu paymaster, abstrakcję konta, a także standard ERC-4337.
Abstrakcja konta odnosi się do kompleksowej koncepcji, która obejmuje przekształcenie tradycyjnego portfela kryptowalutowego w „portfel inteligentnych kontraktów”. Ewolucja ta wykracza poza konwencjonalną konfigurację pary kluczy publicznych i prywatnych, oferując rozszerzone możliwości, takie jak transakcje bez gazu, transakcje wsadowe i odzyskiwanie społecznościowe.
ERC-4337 to z kolei standard Ethereum, który określa konkretne podejście do implementacji abstrakcji konta w portfelu kryptowalutowym.
Jak działa technologia
W implementacji Visa proces rozpoczyna się, gdy użytkownik zamierza wykonać transakcję na blockchainie. Aby zainicjować operację, portfel generuje żądanie operacji użytkownika, które zawiera szczegóły dotyczące zamierzonej transakcji (znane jako „calldata”) oraz maksymalny koszt przypisany do operacji, obejmujący parametry związane z opłatami za gaz.
W szczególności parametry w tym żądaniu definiują limit gazu, określając najwyższy wysiłek obliczeniowy przydzielony do operacji, oraz opłatę za gaz, określając koszt każdej wymaganej jednostki obliczeniowej.
Jednak zamiast natychmiast przesyłać żądanie operacji użytkownika do łańcucha bloków, portfel wykonuje krok pośredni. Wysyła operację użytkownika wraz z danymi uwierzytelniającymi karty Visa użytkownika do usługi internetowej płatnika (jak pokazano w kroku 2 poniżej).
Paymaster Flow. Źródło obrazu: Visa Crypto
Ta usługa internetowa wykorzystuje następnie szczegóły opłaty za gaz do obliczenia odpowiedniego kosztu w walucie fiducjarnej, którym użytkownik powinien zostać obciążony. Jednocześnie, wykorzystując podane dane uwierzytelniające karty, instytucja wydająca kartę może zdecydować się na autoryzację płatności kartą.
Wybranym rozwiązaniem akceptacji płatności dla usługi internetowej jest własna platforma zarządzania płatnościami Visa Cybersource, która wyposaża programistów w niezbędne zestawy programistyczne (SDK) i interfejsy programowania aplikacji (API) oraz umożliwia sprzedawcom płynne akceptowanie płatności cyfrowych.
Po pomyślnym przetworzeniu płatności za pośrednictwem Cybersource, usługa internetowa generuje podpis cyfrowy zawierający istotne informacje w ramach operacji użytkownika. Obejmuje to szczegółowe dane połączenia i szczegóły opłaty za gaz (jak wskazano w kroku 3 powyżej). Dodatkowo usługa sieciowa określa określone ramy czasowe, w których ten podpis cyfrowy pozostaje ważny.
Następnie portfel otrzymuje podpis cyfrowy i wyznaczone okno czasowe z usługi internetowej. Te szczegóły, wraz z adresem w łańcuchu kontraktu płatnika, są następnie dołączane jako parametr płatnika do operacji użytkownika. Gdy wszystkie aspekty operacji użytkownika są na miejscu, portfel jest upoważniony do podpisania i przesłania go do łańcucha bloków (jak opisano w kroku 4 powyżej).
Po dotarciu do łańcucha bloków, zgodnie z ramami przetwarzania określonymi w standardzie ERC-4337, kontrakt płatnika otrzymuje dane operacji użytkownika. Dane te powinny obejmować podpis cyfrowy uzyskany z usługi internetowej płatnika. W przypadku wykrycia jakichkolwiek rozbieżności lub nieścisłości w dostarczonych danych (takich jak nieprawidłowy podpis lub nieprawidłowe okno czasowe), umowa płatnika ma na celu wywołanie błędu, zwalniając go z pokrycia powiązanych kosztów gazu.
Jednakże, gdy podpis zostanie należycie zweryfikowany, co oznacza, że usługa sieciowa otrzymała płatność kartą w celu pokrycia kosztów operacyjnych operacji użytkownika, umowa płatnika pozostaje wolna od błędów i kontynuuje zarządzanie kosztami. W rezultacie operacja użytkownika może zostać wykonana bez przeszkód (krok 5).
Podsumowując eksperyment, Visa stwierdziła, że „zawiłości i złożoność transakcji opartych na blockchainie były znaczącą przeszkodą dla wielu użytkowników, tworząc trudną krzywą uczenia się i zwiększając tarcia użytkowników”. Naukowcy dodali, że eksperyment oferuje „obiecujące podejście do znacznego sprostania tym wyzwaniom”.
