Nu Zwitserse banken Bitcoin beginnen te erkennen als een betrouwbare activa voor Lombard-kredieten, ontstaat er een paradox tussen de emancipatie die BTC belooft en de noodzakelijke integratie in een rigide traditioneel financieel systeem. Deze ontwikkeling roept een cruciale vraag op: in hoeverre kan individuele soevereiniteit worden behouden en tegelijkertijd de beperkingen van gevestigde instellingen worden geaccepteerd?
Bitcoin in ruil voor contant geld: BTC erkend als betrouwbaar onderpand
Delubac, Swissquote en meer recentelijk Mt Pelerin bieden nu Lombard-kredieten aan in ruil voor Bitcoin. Het aanbod is eenvoudig: u stort cryptovaluta als onderpand (Bitcoin, Ether, enz.) en het bedrijf leent u in ruil daarvoor geld. Dit vereist een gecentraliseerde infrastructuur en een bank die als tussenpersoon fungeert met privésleutels, waardoor de fondsen door een autoriteit worden beheerd en niet door de klant.
Lombardkredieten zijn van oudsher voorbehouden aan vermogende klanten met traditionele financiële activa zoals aandelen, goud of waardevolle voorwerpen. Deze kredieten stellen deze personen in staat hun portefeuille als onderpand te gebruiken en gemakkelijk geld te lenen zonder hun vermogen te hoeven liquideren.
Dankzij dit aanbod van crypto-Lombardkredieten hebben houders van BTC of ETH nu toegang tot liquiditeit in fiatgeld, terwijl ze hun blootstelling aan cryptovaluta’s behouden.
De integratie van deze principes in een Zwitsers bankproduct, dat vaak wordt gezien als het symbool van “financieel conservatisme”, markeert een beslissende ommekeer: de impliciete erkenning van de economische legitimiteit van bitcoin als waardeopslag. We kunnen stellen dat dit neerkomt op het toekennen van een betrouwbare onderpandwaarde aan dit lang gemarginaliseerde activum, net als goud.
BTC als onderpand, maar tegen welke prijs?
Hoewel deze integratie een overwinning lijkt, roept ze ook vragen op over het risico dat Bitcoin, een revolutionair instrument, wordt ‘gekapitaliseerd’ door de instellingen die het juist wil omzeilen.
Lombardkrediet op basis van cryptovaluta blijft namelijk sterk aan banden gelegd. Zo is de loan-to-value-ratio (LTV) beperkt tot 40 %, wat het bedrag dat kan worden geleend in verhouding tot de waarde van de activa aanzienlijk beperkt.
Bovendien is dit type krediet alleen beschikbaar in bepaalde rechtsgebieden, waardoor een groot deel van de internationale gebruikers wordt uitgesloten. Yann Gerardi, marketingmanager bij Mt Pelerin, legt in het persbericht uit dat men om een crypto-Lombardkrediet te krijgen niet alleen een KYC-procedure moet doorlopen, maar ook “de herkomst van zijn cryptomiddelen moet specificeren”.
Ten slotte moeten de cryptovaluta’s bij Zwitserse bankinstellingen worden gedeponeerd, wat inhoudt dat men tijdelijk de bewaring van zijn activa en dus ook zijn privésleutels moet afstaan.
Dit is in strijd met het fundamentele principe van individuele soevereiniteit, waarbij het bezit van BTC’s wordt verkozen boven het louderd bezit ervan: “not your keys, not your coins”.
Bepaalde niet-bewarende en peer-to-peer alternatieven, zoals HodlHodl of Lendasat, maken het mogelijk om in stablecoins of fiat te lenen zonder tussenkomst van een bank of afstaan van uw privésleutels. Lendasat is zelfs van plan om binnenkort DLC-contracten (specifieke slimme contracten voor Bitcoin, ontworpen om privé, veilig en niet-invasief te zijn) te integreren, waardoor de vertrouwelijkheid en veiligheid van leningen worden versterkt.
Opgemerkt moet ook worden dat het in de wereld van DeFi al mogelijk is om leningen in cryptovaluta te verkrijgen in ruil voor andere cryptovaluta, maar dit blijft beperkt tot het crypto-ecosysteem zelf, zonder directe gateways naar de traditionele financiële wereld.
Er moet ook worden opgemerkt dat het fiscale kader nog niet volledig is gestabiliseerd. Sommige fiscalisten roepen op tot voorzichtigheid, met name vanwege de mogelijkheid dat er in de toekomst een specifieke Europese regeling voor het verpanden (het gebruik van een actief als onderpand voor een lening zonder het eigendom ervan te verliezen) van cryptovaluta’s wordt ingevoerd.
Niettemin kan deze spanning tussen absolute soevereiniteit en gedeeltelijke integratie in het traditionele systeem worden gezien als een tijdelijk compromis dat vermogende particulieren in staat stelt hun cryptovermogen te mobiliseren zonder het op te geven of aan willekeurige belastingheffing te onderwerpen.
