Het tijdperk van AI-gegenereerde kunst is in volle gang en drie titanen zijn naar voren gekomen als favoriete tools voor digitale makers: Stability AI’s nieuwe SDXL, de goede oude Stable Diffusion v1.5 en hun belangrijkste concurrent: MidJourney.
OpenAI’s Dall-E startte deze revolutie, maar door het gebrek aan ontwikkeling en het feit dat het closed source is, onderscheidt Dall-E 2 zich in geen enkele categorie van zijn concurrenten. Zoals TCN een paar dagen geleden meldde, zou dit in de toekomst kunnen veranderen, omdat openAI een nieuwe versie van Dall-E test die naar verluidt competent is en uitstekende stukken produceert.
Met hun unieke sterke punten en beperkingen is het kiezen van de juiste tool tussen de toonaangevende platforms van groot belang. Laten we eens kijken hoe deze generatieve kunsttechnologieën zich verhouden tot elkaar in termen van mogelijkheden, vereisten, stijl en schoonheid.
MidJourney: de poort naar AI-kunst
Théâtre d’Opéra Spatial, een Midjourney-afbeelding die de eerste prijs won in een digitale kunstwedstrijd
Als meest gebruiksvriendelijke van het trio maakt MidJourney AI-kunst toegankelijk, zelfs voor niet-technische gebruikers, op voorwaarde dat ze overweg kunnen met Discord. Het platform draait privé op de servers van MidJourney, waarbij gebruikers met elkaar communiceren via Discord chat. Deze gesloten aanpak heeft zowel voor- als nadelen. Aan de positieve kant heb je geen gespecialiseerde hardware of AI-vaardigheden nodig. Maar het gebrek aan open-source transparantie rond MidJourney’s model en trainingsgegevens maakt het vrij beperkt in wat je kunt doen – en maakt het onmogelijk voor enthousiastelingen om het te verbeteren.
MidJourney is de zacht pratende charmeur van het stel, geliefd bij beginners vanwege de gebruiksvriendelijke Discord-interface. Je hoeft de bot alleen maar een tekstopdracht te geven en voila, binnen een paar minuten heb je een esthetisch meesterwerk. Het addertje onder het gras? Met $96 per jaar is het prijzig voor een AI die je niet kunt aanpassen of lokaal kunt laten werken. Maar hey, je ziet er in ieder geval kunstzinnig (en nerdy) uit op feestjes!
Functioneel gezien produceert MidJourney snel afbeeldingen op basis van tekstaanwijzingen, met een indrukwekkende esthetische samenhang. Maar als je dieper op een specifiek onderwerp ingaat, wordt de output steeds vreemder. MidJourney geeft graag zijn eigen draai aan elke creatie, zelfs als dat niet is wat de souffleur voor ogen had. Dus de meeste afbeeldingen kunnen verzadigd zijn met een pomp in het contrast en hebben de neiging om meer fotorealistisch dan realistisch te zijn, tot het punt dat na verloop van tijd mensen foto’s gemaakt met MidJourney gaan herkennen op basis van hun esthetische kenmerken.
Met MidJourney wordt je creatieve vrijheid ook beperkt door de strikte inhoudsregels van het platform. Het wordt agressief gecensureerd, zowel sociaal (in termen van het afbeelden van naaktheid of geweld) als politiek (in termen van controversiële onderwerpen en specifieke leiders). Over het geheel genomen biedt MidJourney een prikkelende toegangspoort tot AI-kunst – maar krachtige gebruikers zullen hunkeren naar meer controle en aanpasbaarheid. Dat is waar Stable Diffusion om de hoek komt kijken.
Stable Diffusion v1.5: de ‘Oude’ Betrouwbare’ van de AI-kunst
Afbeelding zonder titel, gemaakt door gebruiker ThaiTvNews met behulp van een aangepast SD v.15-model.
SDXL: De volgende grens van AI-kunst
Afbeelding zonder titel gemaakt door gebruiker Buzimage met behulp van een aangepast SDXL-model
Als Stable Diffusion v1.5 het betrouwbare werkpaard is, dan is SDXL het jonge raspaard dat rond de renbaan zweeft. Dit krachtige model, ook van Stability AI, maakt gebruik van dubbele tekstcoders om prompts beter te interpreteren en het tweefasige generatieproces zorgt voor superieure beeldcoherentie bij hoge resoluties.
Deze mogelijkheden klinken opwindend, maar ze maken SDXL ook iets moeilijker om onder de knie te krijgen. De ene tekstcoder houdt van korte natuurlijke taal en de andere gebruikt de stijl van SD v1.5 met gehakte, specifieke trefwoorden om de compositie te beschrijven.
De tweefasige generatie betekent dat er een verfijnmodel nodig is om de details in de hoofdafbeelding te plaatsen. Het kost tijd, RAM en rekenkracht, maar de resultaten zijn prachtig.
SDXL is klaar om op te vallen. SDXL ondersteunt bijna 3x de parameters van Stable Diffusion v1.5 en genereert afbeeldingen met een resolutie die bijna 50% hoger is dan die van zijn voorganger. Maar aan deze topprestaties hangt wel een prijskaartje: SDXL vereist een GPU met minimaal 6 GB VRAM, vereist grotere modelbestanden en ontbeert voorgetrainde specialisaties.
Out-of-the-box uitvoer is nog niet vergelijkbaar met een fijn afgesteld Stable Diffusion model. Maar als de gemeenschap haar magische optimalisaties doorvoert, zal het potentieel van SDXL de mogelijkheden van de huidige modellen ver overtreffen.
Output vergelijkingen
Een beeld zegt meer dan duizend woorden, dus hebben we een paar duizend zinnen samengevat om verschillende uitgangen te vergelijken aan de hand van vergelijkbare prompts, zodat u degene kunt kiezen die u het beste bevalt. Houd er rekening mee dat elk model een andere prompttechniek vereist, dus ook al is het geen appels met appels vergelijken, het is wel een goed uitgangspunt.
Om specifieker te zijn, we gebruikten een vrij algemene negatieve prompt voor Stabiele Verspreiding, iets wat MidJourney niet echt nodig heeft. Verder zijn de prompts hetzelfde en zijn de resultaten niet met de hand uitgekozen.
- Prompt: Portret van een corgi die op een fiets de zee oversteekt
