Sommige tegenstanders van NFT’s fixeren zich op hun etherische, ongrijpbare aard. Hoe kunnen ze kunst zijn, roepen critici, als ze alleen digitaal en virtueel zijn, losgekoppeld van de werkelijkheid?
Het zou moeilijk zijn om dit te beweren van de werken van Foodmasku.
Dat is de naam van Antonius Wiriadjaja, de multimedia performancekunstenaar die al drie jaar lang NFT’s maakt waarop hijzelf te zien is met maskers die volledig uit voedsel bestaan en die hij vervolgens opeet. De uiteindelijke consumptie van het werk is een regel, een belangrijk onderdeel.
Courtesy: Foodmasku
De associatie tussen maskers en voedsel – en tussen voedselmaskers en de blockchain – is niet per se intuïtief. Dat komt misschien omdat voor Wiriadjaja deze connecties het product waren van organische noodzaak.
In de eerste maanden van de pandemie, herinnert de kunstenaar zich, waren hij en een groep collega’s op afstand aan het navigeren in het nog steeds bizarre rijk van Zoom-ontmoetingen. Op een noodlottige dag raakte een van zijn vrienden per ongeluk verstrikt in een videofilter dat zijn gezicht in een augurk leek te veranderen. De beller schaamde zich. Wiriadjaja’s eerste impuls was om hen beter te laten voelen.
“Dus ik nam [een deel van] mijn avondeten, wat een stuk boerenkool was, legde het op mijn gezicht en zei ‘Hé, ik heb ook een filter op,'” vertelde Wiriadjaja eerder deze week aan TCN op NFC Lissabon.
De gepikeerde deelnemer was opgetogen, hun schaamte was weggespoeld en ze vroegen Wiriadjaja wat hij morgen ging dragen. Foodmasku was geboren.
Met dank aan: Foodmasku
In de weken en maanden daarna wijdde Wiriadjaja zich aan het maken, documenteren en eten van voedselmaskers. Bananenogen, broccoli-neusgaten, noedelneuzen, garnalenwenkbrauwen… elke dag een nieuw weelderig zelfportret.
Het project won gestaag aan populariteit, maar dat succes was een tweesnijdend zwaard: mensen waren zo gecharmeerd van Wiriadjaja’s voedselmaskers dat er nepaccounts van Foodmasku begonnen op te duiken op talloze sociale mediaplatforms.
Met dank aan: Foodmasku
Dit was maart 2021 en Wiriadjaja was gefrustreerd. Er moest een manier zijn om digitale bestanden te bezitten, om zijn eetbare oeuvre te beschermen. Hij ging online op zoek en kwam NFT’s tegen. De kunstenaar Beeple had net een NFT kunstwerk verkocht voor $69 miljoen, waardoor de opkomende technologie in de mainstream terecht kwam.
Dus werd Foodmasku een Web3-kunstenaar. Niet uit ideologische of artistieke betrokkenheid bij de ethiek van decentralisatie, maar – zoals bij de boerenkoolflap – omdat het gewoon logisch was.
Tot nu toe heeft Wiriadjaja bijna 2.000 Foodmasku NFT’s gecreëerd, die ongeveer 50 ETH, of $92.000, aan omzet hebben gegenereerd.
Met dank aan: Foodmasku
De kunstenaar, geboren in Indonesië en opgegroeid in Boston, heeft in verschillende culturen en contexten te maken gehad met verschillende reacties op zijn werk. Hij heeft gemerkt dat mensen over de hele wereld bang zijn voor technologie.
“Technologie is eng voor iedereen, overal,” zei hij. “Indonesiërs zijn bang dat technologie hun traditionele kunsten zal uitroeien, Amerikanen zijn bang dat technologie al hun banen zal inpikken. Maar één ding dat iedereen aanspreekt is eten.”
Als voedsel en maskers en opkomende digitale technologieën kunnen worden samengebracht om Wiriadjaja’s kleurrijke, inventieve en optimistische portretten een samenhangende these te geven, dan zou het kunnen zijn dat elk medium het vermogen bezit om de universele levendigheid van de mensheid aan te boren.
Met dank aan: Foodmasku
In die geest is Wiriadjaja onlangs gefascineerd geraakt door kunstmatige intelligentie. Hij ontwikkelt een project met de naam “Proof of Eat”, dat de lucht moet klaren over de toenemende onrust die wordt veroorzaakt door het vervagen van de grens tussen mens en machine.
“Een grote test of een maker menselijk is of niet, is of hij voedsel kan eten,” zei hij.
